Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ

Η επισήμανση, η παρουσίαση και η διαφήμιση των τροφίμων δεν πρέπει να είναι τέτοιας φύσεως ώστε:

• να οδηγούν σε πλάνη τον αγοραστή ως προς τα χαρακτηριστικά ή τα αποτελέσματα του τροφίμου·
• να αποδίδουν σε ένα τρόφιμο ιδιότητες πρόληψης, αγωγής και θεραπείας οποιασδήποτε ανθρώπινης ασθένειας (πλην των φυσικών μεταλλικών νερών και των τροφίμων που προορίζονται για ειδική διατροφή για τα οποία υπάρχουν ιδιαίτερες κοινοτικές διατάξεις).

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗΣ
Η επισήμανση των τροφίμων πρέπει να περιλαμβάνει τις υποχρεωτικές ενδείξεις. Οι ενδείξεις αυτές πρέπει να είναι εύκολα κατανοητές, ευδιάκριτες, ευανάγνωστες και ανεξίτηλες. Ορισμένες από αυτές πρέπει να ευρίσκονται στο ίδιο οπτικό πεδίο.
Οι υποχρεωτικές ενδείξεις περιλαμβάνουν:

• Την ονομασία πώλησης
• Τον κατάλογο των συστατικών όπου απαριθμούνται κατά σειρά ελαττούμενης περιεκτικότητος ως προς το βάρος, και αναφέρονται με το ειδικό τους όνομα, με την επιφύλαξη ορισμένων παρεκκλίσεων που προβλέπονται στα παρατήματα Ι, ΙΙ, ΙΙΙ και ΙΙΙα. Τα συστατικά που ανήκουν σε πλείονες κατηγορίες αναφέρονται με την κύρια λειτουργία τους. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, η αναφορά των συστατικών δεν απαιτείται για:
  1. τα νωπά φρούτα και λαχανικά,
  2. τα αεριούχα νερά,
  3. τα ξύδια ζυμώσεως,
  4. τα τυριά, το βούτυρο, το γάλα και αφρόγαλα που έχει υποστεί ζύμωση,
  5. τα προϊόντα που αποτελούνται από ένα μόνο συστατικό εφόσον η ονομασία πώλησης ταυτίζεται με το όνομα του συστατικού ή επιτρέπει τον καθορισμό της φύσης του συστατικού χωρίς να υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως.
  Ορισμένα ένζυμα και πρόσθετα δε θεωρούνται συστατικά. Πρόκειται για εκείνα που χρησιμοποιούνται ως υποβοηθητικά της τεχνολογίας ή περιέχονται σε συστατικό αλλά δεν εξυπηρετούν κανένα τεχνολογικό σκοπό στο τελικό προϊόν.
• Την ποσότητα των συστατικών ή των κατηγοριών συστατικών εκφρασμένη ως ποσοστό
  Η απαίτηση αυτή εφαρμόζεται όταν το συστατικό ή η κατηγορία συστατικών:
  1. εμφανίζεται στην ονομασία πώλησης ή ο καταναλωτής το συνδέει, γενικά με την ονομασία πώλησης,
  2. διακρίνεται σαφώς στην επισήμανση με λέξεις, εικόνες ή γραφική απεικόνιση, ή
  3. είναι ουσιαστικής σημασίας για το χαρακτηρισμό ενός συγκεκριμένου τροφίμου (ωστόσο προβλέπονται ορισμένες εξαιρέσεις).
• Την καθαρή ποσότητα
• εκφράζεται σε μονάδες όγκου για τα υγρά και σε μονάδες μάζας για τα λοιπά προϊόντα. Ωστόσο, προβλέπονται ειδικές διατάξεις για τα τρόφιμα που πωλούνται με το κομμάτι και για τα στερεά τρόφιμα που προσφέρονται σε υγρό κάλυψης.
• Την ημερομηνία ελάχιστης διατηρησιμότητας
• Η ημερομηνία αυτή αποτελείται από την ημέρα, το μήνα και το έτος, εκτός εάν πρόκειται για τρόφιμα με διατηρησιμότητα μικρότερη από 3 μήνες (αρκούν η ημέρα και ο μήνας), τρόφιμα με μέγιστη διατηρησιμότητα 18 μηνών (αρκούν ο μήνας και το έτος) ή με διατηρησιμότητα μεγαλύτερη από 18 μήνες (το έτος αρκεί).
  Δίνεται με την ένδειξη «Ανάλωση κατά προτίμηση πριν από…» εφόσον περιλαμβάνεται και η ακριβής ημέρα ή «Ανάλωση κατά προτίμηση πριν από το τέλος…» στις υπόλοιπες περιπτώσεις.
  Δεν απαιτείται ημερομηνία διατηρησιμότητας στα ακόλουθα προϊόντα:
  1. νωπά φρούτά και λαχανικά που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία,
  2. οίνοι και ποτά με κατ’ όγκον περιεκτικότητα τουλάχιστον 10 % σε οινόπνευμα,
  3. μη οινοπνευματώδη αναψυκτικά,
  4. χυμοί φρούτων και οινοπνευματώδη ποτά που είναι συσκευασμένα σε δοχεία χωρητικότητας άνω των πέντε λίτρων και πρόκειται να διατεθούν σε μονάδες ομαδικής εστίασης,
  5. προϊόντα αρτοποιίας, σακχαρώδη και προϊόντα ζαχαροπλαστικής, που κανονικά καταναλώνονται εντός 24 ωρών από την παρασκευή τους,
  6. ξύδια,
  7. μαγειρικό άλας,
  8. σάκχαρα σε στερεά μορφή,
  9. τσικλες για μάσηση,
  10. και ατομικές μερίδες παγωτών.
  Για τα εξαιρετικώς αλλοιώσιμα τρόφιμα η ημερομηνία διατηρησιμότητας αντικαθίσταται από την τελική ημερομηνία ανάλωσης·
• τις ιδιαίτερες συνθήκες διατήρησης και χρήσης·
• το όνομα ή την εμπορική επωνυμία και τη διεύθυνση του κατασκευαστή ή του συσκευαστή ή ενός πωλητή εγκατεστημένου στο εσωτερικό της Κοινότητας. Για το βούτυρο που παράγεται στην επικράτειά του, το κράτος μέλος μπορεί να απαιτήσει μόνον την ένδειξη του κατασκευαστή, του συσκευαστή ή του πωλητή·
• τον τόπο καταγωγής ή προέλευσης, σε περίπτωση που η παράλειψη της ένδειξης αυτής είναι δυνατόν να οδηγήσει σε πλάνη τον καταναλωτή·
• τις οδηγίες χρήσεως που πρέπει να δίδονται με τρόπο που να επιτρέπει την κατάλληλη χρήση του τροφίμου·
• την αναγραφή του κτηθέντος κατ’ όγκον αλκοολικού τίτλου για τα ποτά με περιεκτικότητα σε οινόπνευμα μεγαλύτερη από 1,2 % κατ’όγκον.

Πηγή :  http://europa.eu